Op 17 mei overleed onze gewaardeerde vrijwilliger Leo Schreur. Hij was vanaf 2012 betrokken bij onze organisatie. In dat jaar verhuisde Huntenkunst van Doetinchem naar Ulft. Door de verhuizing moesten er nieuwe vrijwilligers geworven worden. Eén van hen was Leo. Vanaf dat moment zette hij zich volledig voor onze organisatie in. Er ontstond een intensieve band tussen hem met onze manifestatie. Hij ging al spoedig tot de kern van onze vrijwilligers horen. Zijn dood betekent een fors verlies voor onze organisatie. Hij paste uitstekend in ons team van vrijwilligers. Hij droeg bij aan een fijne sfeer en zorgde soms voor een vrolijke noot. Juist het omgaan met mensen lag hem. Hij was een harde werker, een echte doener. Voorop stelde hij zijn dienstbaarheid zowel aan onze vrijwilligers als aan de deelnemende kunstenaars. Leo wist van aanpakken. Op hem konden wij bouwen. Veel zorg besteedde hij aan het beheer van onze inventaris, zo nodig aan herstel ervan of aan de noodzakelijke aanpassingen. Veel tijd spendeerde hij aan de voorbereiding van de inrichting van de evenementenhal. Met Ben Kemperman vormde hij een uitstekend duo. Hij zette zich vol overgave en liefde in. Leo maakte onder andere jaarlijks op papier een zorgvuldig uitgewerkte verdeling van de te gebruiken panelen en van de daarbij horende onderdelen, zodat de bouwploeg op een efficiënte manier haar werk kon uitvoeren. Ook kregen wij dankzij hem een goed inzicht in wat er aangeschaft moest worden. Leo voelde zich volledig verbonden met Huntenkunst. Zelfs op zijn ziekbed bleef hij in onze organisatie geïnteresseerd en volgde hij de ontwikkelingen. Steeds was hij op zoek naar verbeteringen. Daarnaast was hij tijdens het festival de kunstenaars steeds behulpzaam. Leo was breed inzetbaar. Hij werd voor de deelnemende kunstenaars het technisch aanspreekpunt. Juist de hulpvaardige houding tekent zijn persoon. Als prettig ervaarden wij zijn zelfstandig optreden, waardoor de organisatie ontlast werd. Hij zag de problemen en loste ze op. Voor Leo gold niet alleen maar praten maar vooral doen. Deze houding zorgde voor een positieve sfeer binnen de vrijwilligersgroep. Een prettige sfeer vond hij belangrijk. Hij nam zijn verantwoordelijkheid, hetgeen het gemakkelijk maakte om met hem samen te werken. Hij had goede contacten met het bedrijfsleven. Daar maakten we dankbaar gebruik van. Het zal ons tegenvallen, dat we niet meer terug kunnen vallen op Leo. Wij prijzen ons echter gelukkig, dat wij hem mochten leren kennen, hetgeen wij als een verrijking ervaren. In dankbaarheid zullen wij aan hem terugdenken.